Merle

Het klinkt ietwat dramatisch, maar het verhaal gaat dat ik als 5 jarig meisje zong: ik ga nu de gevangenis in, want daar zijn de mensen van wie ik houd. Het viel mijn vader op omdat het ergens diep iets in hem in beweging bracht, was dit de keuze die we allemaal als mens onbewust maken?

Een diepe herinnering en een complexe samenloop van levensomstandigheden bracht met terug naar dat moment. Wat was er gebeurd? Welk verhaal vertelde ik me over Merle dat ik was gaan geloven? Waar is het verhaal van het verleden of van toekomst? Wat is de belofte van verwachtingen en controle en waar bracht het me anders dan in het lijden dat leven anders bleek te zijn dan in mijn denken?

Mijn diepe interesse richt zich sindsdien op het subtiele web van het denken. Ik heb over de wereld gereisd van India naar Centraal Amerika, zocht in New-Mexico naar natives die me een gevoel van thuis konden geven, ik heb geëxperimenteerd, vastgepakt, losgelaten, geluisterd, rebels geschopt, heb regels doorbroken, ultieme controle uitgeoefend, gefaald, gekeken, geleerd. 

Ik onderzoek vanuit individuele aandacht hoe gedrag grotendeels is opgebouwd uit het vermijden van potentiële pijn en het najagen van genot.

Of de strategie nu oordelend, zelf-kritisch of controlerend is, het is altijd gericht op het maskeren van de kwetsbaarheid. Op het beschermen en overdekken van wie we in weze zijn. We prefereren vaak maakbaar boven raakbaar.

Hoe zijn we terecht gekomen in deze gelimiteerde versie van onszelf? En hoe bevrijden we ons hiervan? Hoe verschuiven we van moeten naar moed?

De combinatie van de indirecte weg -psychologisch zelfonderzoek- en de directe weg, het toelaten van leven zoals het is, hier en nu, zijn bepalend voor het tot bloei komen van een mens. De transformatie die dit in zich heeft, wordt door de wetenschap ondersteund. De impact op de hersens is significant. Op het snijvlak van deze twee wegen reis ik, om het authentieke zelf de ruimte te geven, los van het verhalende zelf.

“The world is perfect as it is, including my desire to change it.”

– Ram Dass